Bloedanalyse tijdens het gebruik van steroïden




1. Inleiding

Wanneer we overwegen om steroïden te gebruiken, denken we vaak aan bijbehorende gezondheidsproblemen zoals gynaecomastie, alopecia, acne... allemaal esthetische bijwerkingen die op het eerste gezicht zichtbaar zijn. Er zijn echter maar weinig mensen die zich echt zorgen maken over wat je leven echt kan ruïneren: organische bijwerkingen.



Maar hoe kunnen we weten of deze gezondheidsproblemen zich voordoen? Bloedonderzoek is de meest directe, eenvoudige manier om steroïde bijwerkingen te voorkomen voordat ze zich ontwikkelen of om ze te detecteren terwijl ze zich ontwikkelen en in welke mate, op zoek naar acties door middel van aanpassing van suppletie, medicijnen, gewoonten of dieet om deze parameters te verbeteren.

2. Waar moeten we op letten bij het gebruik van steroïden?

Zodra we steroïden gaan gebruiken, moeten we bereid zijn om allerlei nadelige effecten te ondervinden, maar het is duidelijk dat er verschillende manieren zijn om ze te consumeren.

Men kan ze op een ongecontroleerde en vreselijke manier gebruiken, waardoor mogelijk geen gunstige effecten worden bereikt, en bovendien meer bijwerkingen dan verwacht voor de dosis en de betrokken medicijnen.



Wat betreft bloedonderzoek, ze zijn niet hetzelfde voor een gezond persoon als voor iemand die anabole steroïden gebruikt. Daar zijn we het allemaal over eens, maar er zijn twijfels over wanneer deze tests moeten worden uitgevoerd en wat we kunnen verwachten.

Wat bedoel ik hiermee? Bloedonderzoek wordt vaak voor en na consumptie gedaan, wat een grote vergissing is. Je voert tests uit wanneer je lichaam volledig vrij is van externe factoren en je doet het opnieuw als je geen verbinding meer gebruikt of misschien begin je aan de postcyclusfase, wat een fout is.

3. Hoe een bloedtest correct uit te voeren

Bloedonderzoek mag geen excuus zijn om steroïden te blijven gebruiken; In plaats daarvan moeten ze worden gebruikt om ongewenste bijwerkingen te voorspellen, erop te anticiperen en "de rotzooi" zo snel mogelijk te zien.

Daarom stel ik een ander model voor:
  • Bloedonderzoek voor gebruik
  • Bloedonderzoek na 4 weken gebruik
  • Bloedonderzoek na nog 4-6 weken gebruik en indien mogelijk, met een verandering in het preparaat, met een ander middel, of misschien met een verandering in dosis of aanpassing
  • Bloedonderzoek voorafgaand aan het beëindigen van de cyclus of ontploffing
  • Bloedonderzoek na 4 weken na het beëindigen van de cyclus of ontploffing
Ze lijken misschien veel, maar de hoeveelheid informatie die ze bieden is ongelooflijk omdat we:
  • Gezondheidsmarkers van het organisme op natuurlijke wijze
  • Gezondheidsmarkers na het starten van het gebruik van middelen en de eerste reactie
  • Gezondheidsmarkers na enkele weken gebruik van stoffen en het maken van verhogingen en/of veranderingen van stoffen
  • Gezondheidsmarkers na enkele weken stoppen met de medicijnen/starten met PCT/TRT
Als we eenmaal weten hoe we deze analyses moeten plannen, moeten we weten wat we gaan analyseren en waarom, want misschien hebben we een aantal waarden nodig die niet zo gebruikelijk zijn en echt nuttig zijn voor onze bloedtest om echt weer te geven wat er in het lichaam gebeurt en niet alleen een "Oké bro, ga door met de cyclus".

Het is belangrijk om te vasten, de dag ervoor geen zware maaltijd te hebben gehad, geen cheat-maaltijden of iets dergelijks, want dat kan verschillende waarden van de werkelijkheid scheeftrekken.

4. Hormonaal profiel

Het hormonale profiel is een groep hormonen en markers die ons informatie geven over de huidige situatie van de hypothalamus-hypofyse-gonadale as, de as die de hersenen, testikels verbindt en ten slotte hoe de natuurlijke afscheiding van testosteron momenteel is.



Herhaald gebruik van anabole steroïden genereert een dubbele atrofie, eerst op het niveau van de hypothalamus (in de hersenen), die zich in de loop van de tijd herstelt na het stoppen van de medicijnen, en vervolgens op het niveau van de testikels, dat anders is en in meer of mindere mate kan herstellen, aangezien hoge doses en continue gebruiksperioden van AAS resulteren in celdood in Leydig-cellen, die testosteron produceren in de zaadbal.

Daarom zullen we LH en FSH meten, twee hormonen die de secretie van testosteron signaleren, om te zien hoe de hypothalamus reageert.

Totaal testosteron, om te weten hoe de zaadbal reageert, en vrij testosteron, om de fractie te kennen die niet gebonden is aan plasma-eiwitten.

SHBG, om te weten hoeveel testosteron zich zal binden aan dit globuline, dat niet vrij zal zijn. Interessant is dat de meeste steroïden DHT en vooral DHT-derivaten verminderen.

Estradiol, een hormoon waar we het in het vorige artikel over hadden, om te zien of de aromatisering van testosteron tot oestrogeen correct is.

Prolactine, een hormoon dat bij mannen kan worden verhoogd door bepaalde verbindingen in het preparaat, zoals trenbolon en nandrolon, of in geval van overmatige stress.



5. Hepato-galprofiel

De lever is een vitaal orgaan dat verantwoordelijk is voor het ontgiften van het lichaam, alcohol en drugs.

We moeten het niet alleen hebben over de lever, maar ook over het lever-galblaas-pancreascomplex, een complex van organen dat verantwoordelijk is voor vele functies , zoals cholesterolvorming, vetvertering, controle in een deel van bepaalde voedingsstoffen en, zoals we al zeiden, ontgiftingsfunctie.

We zullen kijken naar leverenzymen, ALAT, GGT en AST, die zullen aangeven hoe het leverweefsel uiteindelijk is, als er sprake is van stress, letsel of zelfs een zekere mate van fibrose.

Dit zou voornamelijk de belangrijkste maatstaf zijn om de status van de lever te evalueren onder het gebruik van orale steroïden, maar ook onder overmatige stress door het gebruik van andere medicijnen of zeer intensieve lichaamsbeweging.



Waarden kunnen vertekend zijn als we 48-72 uur eerder niet hebben uitgerust van de training, wat essentieel is om deze test goed te evalueren en een volledig en waarheidsgetrouw beeld van de leverfunctie te hebben.

6. Rood bloedcelprofiel

Het rode bloedcelprofiel is een reeks componenten die in het bloed worden aangetroffen, voornamelijk met betrekking tot de hoeveelheid, grootte en concentratie van rode bloedcellen, evenals hun ijzergehalte.



Dit profiel is met name relevant voor gebruikers van farmacologie, aangezien het gebruik van anabole steroïden de erytrocytose kan verhogen, wat resulteert in een aandoening die polycytemie wordt genoemd, die een overmatige ophoping van rode bloedcellen in het bloed met zich meebrengt, waardoor het risico op trombose, bloedstolsels en cardiovasculaire ongevallen aanzienlijk toeneemt.

-Aantal rode bloedcellen (RBC) of hematocriet: Dit getal geeft de hoeveelheid rode bloedcellen aan die in een bloedmonster aanwezig zijn. Abnormale waarden kunnen duiden op bloedarmoede (indien laag) of polycytemie indien hoog:

 4.1-5.75.

-Hematocriet (HCT): Deze waarde vertegenwoordigt het percentage van het volume rode bloedcellen ten opzichte van het totale bloedvolume. Een hoge hematocriet kan duiden op uitdroging of polycytemie, terwijl een lage kan duiden op bloedarmoede of bloedverlies:

Mannen: 39% tot 50%.
Vrouwen: 34% tot 44%.

-Hemoglobine (Hb): Hemoglobine is een eiwit in rode bloedcellen dat zuurstof transporteert. Het niveau kan een indicatie zijn van het vermogen van het bloed om zuurstof te vervoeren. Lage waarden kunnen wijzen op bloedarmoede:

Mannen: 13,8 tot 17,2 g/dl.
Vrouwen: 12,1 tot 15,1 g/dl.

-Gemiddeld corpusculair volume (MCV): Deze parameter geeft de gemiddelde grootte van rode bloedcellen aan. Het kan helpen bij het bepalen van het specifieke type bloedarmoede, indien aanwezig:

 80 tot 100 fL (femtoliter)

-Gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie (MCHC): Deze waarde geeft de concentratie hemoglobine in een bepaald volume rode bloedcellen aan. Het kan helpen onderscheid te maken tussen verschillende soorten bloedarmoede: 

31,5-36 g/dl

-Breedte van de distributie van rode bloedcellen (RDW): Deze term verwijst naar de variabiliteit in de grootte van rode bloedcellen. Het kan wijzen op bepaalde medische aandoeningen, zoals voedingstekorten of chronische ziekten: 

11.5-15.5%.

Deze waarden kunnen variëren tussen laboratoria of de meeteenheden van elke analyt.

Het is belangrijk om de dag voor de analyse voldoende water te drinken, te plassen voor de extractie en niet te veel water te drinken, omdat dit de waarden kan vertekenen.

7. Lipiden- en ontstekingsprofiel

Het lipidenprofiel is een reeks analyten die het gedrag van alle lipiden en cholesterol weerspiegelt, niet alleen het analyseren van cholesterol, maar ook van alle lipoproteïnen die betrokken zijn bij het transport ervan.

Het is de belangrijkste analytische groep voor het beoordelen van cardiovasculair risico, meestal gevraagd samen met een andere waarde die weefselontsteking weerspiegelt.



Er is veel controverse over het werkelijke belang van sommige waarden, zoals het analytische belang van HDL, een fractie van lipoproteïnen waarvan altijd is gedacht dat het een "beschermende" rol speelt in de cardiovasculaire gezondheid. Recente medische richtlijnen hebben deze veronderstelde rol echter verworpen en geconcludeerd dat hogere HDL-niveaus niet gerelateerd zijn aan een lagere incidentie van cardiovasculair risico.

De conclusie is dat hoe lager het totale cholesterol (CT) en LDL zijn, vooral hoe lager het sterftecijfer, en het doel moet zijn om elke fractie onder bepaalde waarden te houden.

Maar één premisse is zeker: "hoe lager, hoe lager het risico op hart- en vaatziekten."

-Totaal cholesterol: Geeft de hoeveelheid cholesterol in de bloedbaan weer, waarbij alle fracties worden opgeteld, uitgedrukt in mg/dl.

Normaal bereik: <200 mg/dl , maar idealiter lager dan 150 mg/dl.

-LDL-cholesterol: Een lipoproteïne dat zwaar beladen is met cholesterol en wordt beschouwd als 'slechte cholesterol'. We moeten ernaar streven om het "zo laag mogelijk" te hebben. Deze fractie hoopt zich op in het endotheel of de vaatwanden, samen met andere deeltjes zoals schuimcellen en dode cellen, en vormt de atheroma-plaque, de belangrijkste oorzaak van atherosclerose.

Normaal bereik: <100 mg/dl , maar idealiter lager dan 70 mg/dl.

-HDL-cholesterol: Een lipoproteïne met een grote eiwitcomponent en een laag lipidengehalte. Zoals gezegd is de waarde ervan niet bijzonder relevant. Het kan ook ten onrechte worden verhoogd door alcoholgebruik als gevolg van een subeenheid genaamd HDL3.

Er wordt geconcludeerd dat er ten minste 40 mg/dl van dit lipoproteïne in het bloed moet zijn, maar het wordt weggegooid omdat de atherogene coëfficiënt (LDL/HDL) een irrelevante analytische waarde is die het cardiovasculaire risico niet weerspiegelt.

-Triglyceriden (TG): Triglyceriden zijn de vorm die door de natuur is gekozen om energie als vet op te slaan in onze vetcellen. Daarom kan een overmatige aanwezigheid ervan in het bloed bijdragen aan een hoger cardiovasculair risico.

Wenselijk: <150 mg/dl.

Op dit punt zou het voldoende zijn voor een gezond persoon. Als we echter meer willen weten over onze lipidenprofielanalyse en/of gebruikers zijn van steroïden, dan zullen we dieper graven.



Er zit een eiwitfractie in lipoproteïnen die veel informatie kan geven over hoe deze lipoproteïnen zich gedragen, zoals:

-Apolipoproteïne B (ApoB): Het is de eiwitfractie van LDL en als het verhoogd is, geeft het aan of het wordt opgehoopt of afgezet in bloedvaten.

Het doel is om een ApoB-hoeveelheid van <90 mg/dl te hebben, waarbij 50 mg/150 mg de normale waarden zijn.

Naast de totale cholesterol-, LDL- en ApoB-hoeveelheden, als het individu een hoog cardiovasculair risico heeft, is ontsteking een van de belangrijkste waarden om te bepalen of er een cardiovasculair risico is.

Er zijn twee waarden om weefselontsteking te bepalen: hooggevoelig C-reactief proteïne (hs-CRP) en homocysteïne.

-Hooggevoelig C-reactief proteïne (hs-CRP): Het is een analyt die weefselontsteking weerspiegelt, maar met een hogere gevoeligheid, afgezien van typische ontstekingsprocessen van veel voorkomende ziekten, zware krachttraining en andere, die per se ontstekingen met zich meebrengen.

Gewenste waarden zijn <1 mg/L.

-Homocysteïne: Homocysteïne is een aminozuur dat wordt verkregen uit het metabolisme van methionine. Het is vooral verhoogd wanneer er een ontsteking is en kan worden verhoogd door overmatige consumptie van rood vlees in de voeding, dat een grote hoeveelheid van dit aminozuur bevat.

Gewenste waarden zijn <8 μmol/L.

8. Nierprofiel

De nier is het orgaan dat ons het meest zorgen zou moeten baren, samen met het hart als we het hebben over organische effecten, en daarom wilde ik het voor het laatst bewaren.

Het langdurig gebruik van anabole steroïden, vooral bij hoge doses, leidt tot een verlies van de nierfunctie, vooral als er geen passende profylactische maatregelen worden genomen.



Met betrekking tot de analytische waarden waarmee we rekening gaan houden bij een bloedtest om de nierfunctie te bepalen, is het vermeldenswaard dat een 24-uurs urinetest nog meer informatie geeft, maar vandaag zullen we alleen de waarden zien die we in het bloed kunnen zien.

De meest voorkomende nierziekte is focale segmentale glomerulosclerose, een chronische nierziekte die leidt tot het verlies van nefronfunctionaliteit, de belangrijkste functionele eenheid van de nier die tot doel heeft afvalstoffen te filteren om ze via de urine te elimineren.

De belangrijkste analyten waarmee rekening moet worden gehouden, zijn:

-Serumcreatinine: Creatinine is een bijproduct van het spiermetabolisme dat voornamelijk via de nieren wordt geëlimineerd.

Verhoogde niveaus van creatinine in het bloed kunnen wijzen op een verminderde nierfunctie, vooral als ze gepaard gaan met een lage glomerulaire filtratie, en er moet worden opgemerkt dat de consumptie van creatinemonohydraat of andere soorten creatine de hoeveelheid creatinine, wat een afvalproduct is, verhoogt en niet noodzakelijkerwijs wijst op nierbeschadiging.

Normale waarden: 0,6 tot 1,3 mg/dl bij mannen en 0,5 tot 1,1 mg/dl bij vrouwen.

-Bloedureumstikstof (BUN): BUN is een andere marker van de nierfunctie. Verhoogde niveaus kunnen onder andere wijzen op een verminderde nierfunctie of uitdroging.

Normale waarden: 7 tot 20 mg/dL.

-Geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (eGFR): Het is een schatting van de glomerulaire filtratiesnelheid, dat wil zeggen de snelheid waarmee de nieren afvalstoffen en overtollig vocht uit het bloed filteren. Het wordt berekend op basis van serumcreatinine, leeftijd, geslacht en in sommige gevallen ras. Een lage eGFR kan wijzen op een verminderde nierfunctie.

Normale waarden: Meer dan 90 ml/min/1,73 m².

-Elektrolyten (natrium, kalium, chloride, bicarbonaat): Elektrolytenspiegels kunnen veranderen in gevallen van nierziekte en verstoring van de elektrolytenbalans kan de nierfunctie beïnvloeden.

-Natriumserum: Normale waarden: 135 tot 145 mEq/L.
-Serumkalium: Normale waarden: 3,5 tot 5,0 mEq/L.
-Serumchloride: Normale waarden: 96 tot 106 mEq/L.
-Serumbicarbonaat: Normale waarden: 22 tot 29 mEq/L.

-Serumalbumine: Albumine is een eiwit dat door de lever wordt geproduceerd en het niveau ervan in het bloed kan afnemen in gevallen van nierziekte, vooral bij gevorderde chronische nierziekte.

Normale waarden: 3,5 tot 5,0 g/dl.

-Eiwit in de urine (proteïnurie): De aanwezigheid van eiwitten in de urine kan wijzen op schade aan de glomeruli, zoals optreedt bij focale en segmentale glomerulosclerose.

Normale waarden: Minder dan 150 mg/dag.



Daarnaast zijn er enkele aanvullende coëfficiënten die nog meer informatie kunnen opleveren door gegevens tussen verschillende analyten te vergelijken:

-Geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (eGFR) met creatinine:

Het wordt berekend met behulp van vergelijkingen zoals de MDRD-vergelijking (Modification of Diet in Renal Disease) of de CKD-EPI-EPI-vergelijking (Chronic Kidney Disease Epidemiology Collaboration), die rekening houden met serumcreatinine, leeftijd, geslacht en in sommige gevallen ras.

Normale waarden: Meer dan 90 ml/min/1,73 m².

Gewenste waarden: Een hoge eGFR, wat wijst op een goede glomerulaire filtratiesnelheid en een optimale nierfunctie.

-Albumine-tot-creatinine-ratio (ACR):
Het is een maat voor de hoeveelheid albumine (een eiwit) in de urine ten opzichte van creatinine in de urine. Het wordt gebruikt om proteïnurie op te sporen en te controleren, wat een teken kan zijn van nierbeschadiging.

Normale waarden: Minder dan 30 mg/g.

Gewenste waarden: Een lage ACR, wat wijst op minimaal eiwit in de urine en een normale nierfunctie.

-BUN-tot-creatinine-verhouding:

Het is een verhouding tussen bloedureumstikstof (BUN) en creatinine in het bloed. Het kan helpen bij het evalueren van de oorzaak van verhoogd creatinine, zoals uitdroging versus nierziekte.

Normale waarden: 10:1 tot 20:1.

Gewenste waarden: Een BUN-tot-creatinine-verhouding binnen het normale bereik, wat wijst op een normale nierfunctie.

Daarnaast is er nog een andere waarde die de beste voorspeller is van nierschade, die ook complementair is aan de rest, en dat is Cystatine C.

Cystatine C is een eiwit dat wordt aangetroffen in alle cellen met een kern en het wordt verhoogd wanneer de nierfunctie wordt verminderd. Bovendien wordt het, in tegenstelling tot andere waarden, niet beïnvloed door de hoeveelheid spiermassa of eiwitinname in de voeding.

Normale waarden liggen meestal in het bereik van 0,5 tot 1,1 mg/L.

9.Conclusie

Zoals u kunt zien, is gezondheid erg belangrijk, en inderdaad, dit is waar de focus moet liggen. Een bodybuilder of een echt indrukwekkende lichaamsbouw wordt niet in 2 of 3 jaar gebouwd, maar in 10-15 jaar werk.

Daarom is het cruciaal om lang in deze sport te leven en niet alleen te leven, maar te leven met kwaliteit. Daarom zie ik dit soort informatie als noodzakelijk en toegankelijk voor iedereen die wil genieten van deze levensstijl en, waarom niet, het gebruik van hulpmiddelen, wat een persoonlijke beslissing is.

Daarom wil ik deze blog voor je blijven vullen met informatie, die overigens goud waard is. 95% van de coaches weet hier niets van, en ze zouden echt veel betalen om het te weten, maar ik denk dat het iets is dat je bij de hand moet hebben en ook moet kunnen verifiëren of de coach die je vertelt hoeveel anabole steroïden je in je lichaam moet injecteren, ook weet hoe je problemen op tijd kunt voorzien om ze op te lossen.

Trouwens, de beste investering die u kunt doen, is een particuliere ziektekostenverzekering, die ongeveer € 40 per maand kost, want met alle waarden die nodig zijn voor een analyse van een steroïdegebruiker, kost het u meer dan een nier.

Vergeet niet dat we openstaan voor het ontvangen van inhoudsvoorstellen voor de blog en dat gebeden zullen worden verhoord. Tot het volgende artikel, groeten.

Nutribouwer
Julio
PED en gezondheidsvoorlichter en voorbereidingscoach voor bodybuildingwedstrijden